Hé zorg-zzp’er, laat jij je in loondienst ‘lokken’
8 november 2024
Ben jij al benaderd door een zorgorganisatie om (weer) in loondienst te komen? Dan heb je vast al vele argumenten, beweringen en beloften gehoord om jou te ‘verleiden’ of te overtuigen het zzp-schap op te geven. Steeds vaker horen we dat zzp’ers worden benaderd met halve waarheden, pertinente onjuistheden en morele chantage. Een aantal zorgorganisaties maakt het daarbij wel erg bont. In dit artikel zetten we de opvallendste ‘argumenten’ op een rij.
Een veelgehoord argument, maar eerlijk gezegd: totale flauwekul. De Belastingdienst bemoeit zich namelijk helemaal niet met het HR-beleid van werkgevers en opdrachtgevers. Ook in de zorg mogen én kunnen zorgorganisaties dus nog gewoon met zzp’ers blijven werken. Uiteraard moeten ze daarbij wel de regels van de Wet DBA respecteren. En daar gaat het mis; daar hebben nogal wat organisaties geen zin in. Het is namelijk makkelijker om te stoppen met zzp’ers dan om je zorgorganisatie zodanig in te richten dat er wél met overeenkomsten van opdracht kan worden gewerkt.
Kortom, ze mogen het wel, maar ze doen het niet. De problemen die daaruit volgen – denk aan capaciteitstekorten en het niet nakomen van de zorgplicht – veroorzaken zorgorganisaties dus helemaal zelf.
Ook hier geldt: onzin! De Belastingdienst gaat namelijk niet de zzp’ers controleren maar de opdrachtgevers en hun opdrachtrelaties. Constateert de Belastingdienst dat er sprake is van schijnzelfstandigheid? Dan loopt de zorgorganisatie het risico op naheffingsaanslagen en boetes, niet de zzp’er.
Zorgorganisaties die dit argument gebruiken, maken zzp’ers bewust bang. Ze hopen hiermee dat zzp’ers zo angstig worden dat ze een arbeidsovereenkomst tekenen. Je moet je afvragen of je op basis van dit soort ‘onneerlijke’ argumenten voor zo’n zorgorganisatie wil werken.
Het wordt misschien flauw, maar ook dit klopt niet. Nogmaals, de Belastingdienst controleert niet de zzp’er. De handhaving na 1 januari 2025 kan dus ook geen gevolgen hebben voor je status als zelfstandige.
Eigenlijk laat deze bewering zich het beste omschrijven als een kulargument. Immers, het risico op reputatieschade is nu net een eigenschap die een zelfstandig ondernemer kenmerkt. Dit is dus geen nadeel, maar juist een voordeel. Waarom dit argument wordt gebruikt om zzp’ers in loondienst te laten treden, ontgaat ons dan ook volledig.
Het gaat dan om kosten die je maakt voor de administratie en voor het op orde krijgen van contracten. Maar die zaken heb je als zelfstandig ondernemer allang onder controle. En die maak je waarschijnlijk al in meerdere of mindere mate. Dat verandert niet na 1 januari; dus nog een valse bewering om aan het lijstje toe te voegen.
Zorgorganisaties die met deze bewering komen, nemen jouw ondernemerschap blijkbaar niet serieus en/of begrijpen het niet. Je moet je afvragen of je bij een dergelijke werkgever een arbeidsovereenkomst wil tekenen.
Eén van de grootste ‘leugens’ waarvan iedereen snapt dat dit niet waar kan zijn; de tekorten aan zorgverleners spreken boekdelen. De zoekgeraakte balans tussen werk en privé was voor vele zzp’ers de voornaamste reden om voor het zelfstandig ondernemerschap te kiezen. Het merendeel van de zorgorganisaties heeft in de tussenliggende periode niets, of in ieder geval te weinig, gedaan om hun werkgeverschap op orde te krijgen. Waarom zou het dan nu ‘opeens’ wel mogelijk zijn om een goede werk-privé balans te bieden?
We willen je op het hart drukken niet in deze loze belofte te trappen. De planner of roostermaker zal je weer, zoals vanouds, inzetten om openstaande diensten te vullen. Je moet dus weer gewoon paraat staan wanneer je werkgever dat nodig acht.
Klinkt goed, maar hoe dan? Die tijd is er namelijk helemaal niet; ze zitten immers met de handen in het haar om diensten ingevuld te krijgen. Veel zorgorganisaties hebben ook helemaal geen idee hoe die ontwikkelingsmogelijkheden er uit moeten zien. Volgens de CAO moeten ze ten minste 2% van de loonsom besteden aan opleidingen; dat geld blijft al jarenlang gewoon op de plank liggen.
Ook hiervoor geldt, de ontwikkelmogelijkheden waren niet op orde toen je ervoor koos om zzp’er te worden. En dat zijn ze nog steeds niet. Voor veel zorgorganisaties geldt: zolang jij maar bevoegd en bekwaam blijft voor het werk waarvoor je bent aangenomen, is het goed. De tijd én de wil ontbreken om medewerkers de kans geven om te ontwikkelen en door te groeien.
Eerlijk gezegd, je kunt het je afvragen… Je gaat namelijk naar een organisatie met een veelal torenhoog verzuim en bijbehorende tekorten. Of je collega’s daar zou echt vriendelijker en prettiger in de omgang van worden? Velen lopen op hun tandvlees en willen vaak maar één ding; uitrusten.
Zolang zorgorganisaties vooral veel beloven maar niet leveren, krijgen ze ook de goede werksfeer niet voor elkaar. Een en een is nog steeds twee, toch?
Werkgevers die dit argument gebruiken om jou in loondienst te ‘lokken’, moeten de hand in eigen boezem te steken. Alsof het jouw schuld is dat de opdrachtgever zijn zaken niet voor elkaar heeft. Of al jarenlang geen of de foute keuzes maakt waardoor hij er maar niet in slaagt om voldoende personeel aan zich te binden.
Dit argument laat zich niet anders omschrijven dan ‘morele chantage’. Waarom is er niet eerder werk gemaakt van goed werkgeverschap en goed opdrachtgeverschap als het welbevinden van de cliënt zo belangrijk is? Hadden ze dan niet al jaren geleden hun zaken op orde gehad?
Heeft de gemiddelde zorgbestuurder de afgelopen jaren niet teveel oog gehad voor de spreadsheets met cijfers bestemd voor de verzekering, gemeente of het zorgkantoor? En is er te weinig aandacht geweest voor het inspelen op veranderingen in de samenleving en het tonen van visie?
Het gebrek aan daadkracht komt nu als een boemerang terug. Zorgorganisaties proberen met man en macht de zorg-zzp’ers te ‘verleiden’ tot loondienst; vaak met pertinente onwaarheden, loze beloften of morele chantage. Dit alles in de hoop dat diezelfde zzp’ers de problemen gaan oplossen die ze vaak zelf hebben veroorzaakt.
Sta sterk in je schoenen; je hebt bewust gekozen voor het zelfstandig ondernemerschap dus laat je niet ‘zomaar’ verleiden tot loondienst. Zorgorganisaties gaan vanzelf op zoek naar een manier waarop wél met zzp’ers kan worden gewerkt. Doen ze dat niet, dan voorzien wij moeilijke gesprekken met de gemeente, de verzekeraar en het zorgkantoor; de contractueel overeengekomen zorg kan dan immers niet worden verleend.
Financiers zullen noodgedwongen akkoord moeten gaan met ongecontracteerde zorg. Cliënten zullen de wachtlijsten niet afwachten en op zoek gaan zorgverleners die op ongecontracteerde basis zorg verlenen. Of die, betaald met een pgb, de benodigde zorg kunnen verlenen. Hier liggen veel kansen voor zorg-zzp’ers.
Zorg dat je in contact komt met partijen die cliënten naar je kunnen doorverwijzen wanneer gecontracteerde partijen geen plaats hebben. Denk aan huisartsen, instellingen voor sociaal en ouderenwerk, wijkverpleegkundigen, thuiszorgorganisaties et cetera. Zet een netwerk van zzp’ers op waarbinnen je cliënten kunt doorverwijzen die je zelf niet kunt helpen. Kortom, zorg dat je in beeld bent bij veldpartijen en cliënten. Laat zien dat je bereid én in staat bent om de zorg te verlenen die gecontracteerde partijen niet kunnen leveren. Of beter gezegd… niet willen leveren; in onze ogen is het een keuze om niet meer met zzp’ers te werken. En in onze ogen is het dus niet nodig om te stoppen als zelfstandig ondernemer en terug in loondienst te gaan; al helemaal niet op basis van bovengenoemde ‘argumenten’ en ‘beweringen’!
Geen relevante artikelen opgegeven.