Uitvoerbaarheid van zorg – het zal het kabinet een zorg zijn
6 november 2024
Door alle onrust over de handhaving op schijnzelfstandigheid is er nog weinig aandacht geweest voor het kabinetsvoornemen om de begroting voor het arbeidsmarktbeleid zorg en welzijn in 2026 en 2027 te halveren. Het kabinet zet dus niet alleen in op het verminderen van de inzet van zzp’ers. Het lijkt de beschikbaarheid van voldoende zorgpersoneel sowieso niet erg interessant te vinden.
RegioPlus, het samenwerkingsverband gericht op de omvorming van werk in zorg en welzijn, voorziet een extra tekort van 100.000 zorgverleners binnen vier jaar en van 80.000 op langere termijn. Dat extra tekort komt bovenop het al eerder door AZW* berekende tekort van 232.000 zorgverleners in 2033. (*onderzoeksprogramma Arbeidsmarkt Zorg en Welzijn)
Van de prognose van AZW is bekend dat de zzp’ers daarin niet zijn meegenomen. Omdat RegioPlus hetzelfde prognosemodel gebruikt, is het aannemelijk dat óók bij het berekenen van het extra tekort, de zzp’ers niet zijn meegerekend.
Het geld voor de arbeidsmarkt zorg en welzijn was niet alléén bedoeld om de instroom op peil te houden. Het was ook bedoeld om de uitstroom te verkleinen. Let wel, uitstroom uit loondienst. Ook hier wordt geen onderscheid gemaakt tussen uitstroom uit de zorg en uitstroom naar het zzp-schap.
Werkgevers in de zorg die ondersteuning nodig hebben bij de transformatie naar goed werkgeverschap, hoeven niet te rekenen op hulp van het kabinet. Ditzelfde kabinet werkt er intussen ijverig aan mee om de inzet van zzp’ers te ontmoedigen. Dat daarmee de uitvoerbaarheid van de zorg van twee kanten onder druk komt te staan, deert het kabinet blijkbaar niet. Ook de minister, die zich als kamerlid hard maakte voor uitvoerbaarheid en beschikbaarheid van zorg, maakt zich er blijkbaar niet al te druk om.
Met een groeiend tekort aan vaste medewerkers ontkomt de zorg er niet aan om op andere manieren in de behoefte aan zorgverleners te voorzien. Zzp’ers voelen er niets voor om terug in loondienst te gaan. Die bereidheid zal niet groter worden als de werkgevers geen mogelijkheden meer hebben om een aantrekkelijke werkgever te worden.
Uitzendkrachten en gedetacheerden zijn buitengewoon dure oplossingen in vergelijking met een zzp’er; naar schatting 1,5 tot 2 keer zo duur. De behoefte aan zzp-inzet blijft dus bestaan en wordt eerder groter dan kleiner. Als de uitstroom uit de zorg niet wordt verminderd, zal ook het aantal zorgverleners dat kiest voor het zzp-schap niet snel verminderen.
Van het huidige kabinet hoeven we blijkbaar geen oplossingen te verwachten. Minder geld voor de transformatie van de arbeidsmarkt in zorg en welzijn is symptoombestrijding met betrekking tot schijnzelfstandigheid. Met als gevolg: onrust bij opdrachtgevers en het wegvallen van opdrachten.
De druk op en de noodzaak bij werkgevers om zelf in actie te komen, wordt steeds groter. Voor de inzet van zzp’ers betekent dit ‘ophouden met proberen zzp’ers in loondienst te krijgen’ want dat werkt niet. Maar wat dan wel? Onderzoek welke werkzaamheden binnen je organisatie een zzp’er kan doen conform wet- en regelgeving op grond van een overeenkomst van opdracht. En richt je organisatie daarop in.
Laat vaste medewerkers de werkzaamheden doen die niet op basis van een opdracht kunnen worden uitgevoerd. En laat de werkzaamheden
waarvan dat wel kan, door zzp’ers uitvoeren. Want bij de pakken neerzitten en afwachten tot Den Haag de problemen gaat oplossen, is zinloos. Neem zélf de regie en transformeer naar een goede werkgever en opdrachtgever. Uiteindelijk is een tekort aan personeel ook gewoon een keuze. Of beter gezegd: het gevolg van het niet maken van keuzes.
Geen relevante artikelen opgegeven.