Van zzp’ers naar flexkrachten: waarom dit geen oplossing is voor de zorgcrisis
26 november 2024
De aanstaande handhaving op schijnzelfstandigheid dwingt zorgorganisaties na te denken over hun zzp-inzet. Dat is an sich niet erg. Het is wel jammer dat zoveel zorgorganisaties de weg van de minste weerstand kiezen. Zij besluiten om helemaal te stoppen met zzp’ers en, in plaats daarvan, uitzend- of detacheringskrachten in te huren. Deze keuze brengt nadelen en risico’s met zich mee. Het lijkt bijna dat zorgorganisaties zich dat niet of onvoldoende realiseren…
Inmiddels is duidelijk dat zzp’ers in de zorg absoluut niet staan te springen (weer) in loondienst te gaan bij een zorginstelling. En dat wordt al flink gevoeld; instellingen die stoppen met zzp’ers lopen nu al tegen obstakels aan. Het blijkt onmogelijk om de roosters voor begin 2025 gevuld te krijgen. Ze hebben gewoonweg te weinig vaste medewerkers om het wegvallen van de zzp’ers op te vangen. Gevolg… een groeiende trend om uitzend- en detacheringskrachten in te huren. En inderdaad, dit biedt instellingen nog steeds flexibiliteit en de mogelijkheid om in te spelen op personeelstekorten. Maar werkgevers lopen er ook daadwerkelijk risico’s door…
Er is een groot verschil in arbeidsvoorwaarden tussen flexkrachten en vaste medewerkers. Zeker, een detacherings- of uitzendbureau is gehouden om de van toepassing zijnde cao te volgen. Maar het hoeft dat niet op dezelfde wijze te doen als de werkgever. Hogere inschaling en/of secundaire arbeidsvoorwaarden (zoals een leaseauto, telefoon en laptop) zijn vaak onderdeel van de arbeidsvoorwaarden bij uitzend- en detacheringsbureaus. Daarbovenop bieden zij vaak meer variatie en flexibiliteit in de werkzaamheden en zijn er meer mogelijkheden voor training en ontwikkeling. De kans is groot dat dit de uitstroom naar flexarbeid stimuleert. Zolang werkgevers geen oplossing bieden voor de behoefte aan flexibiliteit en meer eigen regie, zal de uitstroom uit loondienst dan ook niet stoppen.
Het besluit om geen zzp’ers meer in te zetten heeft ook grote consequenties op het gebied van de kosten. Flexkrachten zijn namelijk stukken duurder; grofweg anderhalf tot twee keer duurder dan een zzp’er. Immers, flexbureaus bieden niet zelden betere arbeidsvoorwaarden. Die worden doorberekend aan de inlenende organisatie, vermeerderd met de uitzend- of detacheringsfactor en 21 % btw. Betaalbaarder zal de zorg er dus niet van worden…
Is een zorgorganisatie op dit moment erg afhankelijk van flexkrachten? Dan heeft het er de afgelopen jaren vermoedelijk te weinig aan gedaan om als aantrekkelijke werkgever en opdrachtgever te worden gezien. Je kunt je afvragen of flexkrachten daar graag willen werken.
De uitstroom onder vaste medewerkers is onverminderd groot. Tel daarbij de geringe aantrekkingskracht op flexkrachten én het besluit om geen zzp’ers in te zetten bij op. Het resultaat is dat het, naar alle waarschijnlijkheid, niet lang duurt voordat het voortbestaan van een instelling loopt gevaar.
Een zorginstelling kan inmiddels niet meer volstaan met goed werkgeverschap om de zorg, in ieder geval voor de eigen organisatie, uitvoerbaar te houden. Zij moeten ook aan de slag met goed opdrachtgeverschap. Waarom zou je dat niet doen door zelfstandig zorgprofessionals op een verantwoorde manier in te zetten? Dan lever je ook direct een bijdrage aan de betaalbaarheid van de zorg. Twee vliegen in een klap dus!
SoloPartners krijgt met regelmaat seintjes van verontruste zzp’ers die merken dat er afspraken worden gemaakt tussen organisaties in een regio of werkgebied om geen zzp’ers meer in te huren. Dit is een concurrentiebeperkende afspraak die in beginsel niet is toegestaan. SoloPartners doet hier altijd een melding van bij de Autoriteit Consument & Markt (ACM).
Loop jij hier ook tegenaan en kun je ons informeren over de betrokken instanties? We horen het graag en gaan ermee aan de slag.
Geen relevante artikelen opgegeven.